Perth - 4 maanden Down Under
Door: Clau
Blijf op de hoogte en volg Clau
10 Juni 2015 | Australië, Perth
Daar zijn we dan weer lieve schatten!:)
Aangezien ik zin om te schrijven heb en het de hoogste tijd werd gaan we maar eens even de hersenen kraken wat ik allemaal gezien en beleeft heb op een manier zodat jullie het ook nog snappen;)
Mama vroeg 2 weken geleden hoe het met mijn blog ging, mijn antwoord was: "zo'n creatie kost tijd" hahaha.
Part 1 aangezien het misschien teveel van het goede wordt;)
Clau zit alweer 4 maanden Down Under, wat vliegt de tijd!
Van het ongelofelijk mooie Tasmanie en het bruisende Melbourne besloten we naar de West coast te gaan: Perth!
De beloofde stad van de vele zonnestralen, de hoge tempraturen, veel werkgelegenheid en de hoge salarissen.
Toch zei iedereen in de East Coast, het is er ongelofelijk duur, maaaaar je verdiend ook super veel.
Conclusie na 3 maanden hier...BULLSHIT;)
Salarissen zijn precies hetzelfde en het is hier net zo (belachelijk) duur als in de rest van Australie ;)
Maar goed, terug naar onze eerst dag/nacht in Perth.
Iets wat ruim 3 maanden geleden is maar ik me nog al te goed herinner;)
Vol verwachting zaten we dan in het vliegtuig!!
Het tijdverschil tussen Melbourne en Perth is 4 uur, hierdoor leek het nog vroeg maar we zaten nog in onze East Coast ritme.
We kwamen aan, lekker warm ookal was het volle bak avond.
Ik had gigantische honger van de reis omdat we nauwlijks eten hadden en ik niet kon slapen, jaja Clau die niet kon slapen, was voor mij ook verassend;) hihihi
Wij maar in de automaat iets gekocht omdat alles al dicht zat op het vliegveld en uiteindelijk een taxi gepakt naar ons hostel Billabong.
Billabong heeft een buiten zwembad, gratis breakfast elke dag, had hele goede recensies en was net zo duur als de rest van de hostels, dikke prima dus!
Aangezien we nog steeds super honger hadden dropte we onze spullen (volkverhuizing;)) en besloten we verderop naar de mac te gaan.
Tijd voor een lekkere vette hap!
Het was ondertussen al s nachts en aangezien het zaterdagavond was ging half Perth het uitgaansleven maar eens opzoeken.
We kwamen bij de ingang van de mac waar een tonnetje dikke jongen bewusteloos op de grond lag.
Een paar jongens die er omheen stonden zaten te discussieren wat ze moesten doen.
Aangezien ik een knappe prestatie heb geleverd door welgeteld 6 jaar over het CIOS te doen heb ik zo'n beetje 6 jaar ervaring met EHBO, buiten het feit dat ik natuurlijk mijn eigen gezellige insulten kan hebben, wel handig als je dan kunt uitleggen wat to do als iemand KO gaat;)
Na mijn geweldige tips gingen we naar binnen aangezien de jongens een ambulance aan het bellen waren.
Een paar minuten later zaten we rustig aan ons lekker maaltje, all over the place 16 jarigen...!
En hoe... good lord.... wat een verschrikking.
Alsof ik midden in de serie my big fat gypsy wedding was beland.
Om een idee voor jullie te schetsen, de jongens zagen eruit alsof ze pimps waren met de meest foute kleding aan en de meiden, tsja niet heel veel stof, rokjes dat je nog net niet hun poes kon zien, topjes/bh's waar hun tieten half uit vielen en naaldhakken waar ze op liepen alsof ze een pasgeboren kalfje waren.
Alles was nep; haar extensions, nep nagels, gevlekte bruine benen van het spray tannen en nep wimepers die tot hun wenkbrauwen reikten.
En om maar niet over de 20 lagen make up laag te spreken.
16 jarigen... good lord.. waar gaat het met de wereld heen:p
Spanning en sensatie ten top, want wat een mensen kwamen we tegen;)
Genoeg over de mac, wat Taac en ik in ieder geval dachten: WAAR ZIJN WE BELAND?!
Welkom in Perth...
Hahahha een leuke eerste avond/nacht dus;)
Terug in het hostel en onze 4 persoons kamer gingen we lekker slapen.
Althans.. dat dachten we ;)
Na een paar uur kwamen er 2 Ierse jongens binnen gestormd.
Iedereen die Ieren kent weet hoeveel ze zuipen en lawaai maken.
Maar het grappige was dat een van de Ierse jongens iemand bleek te zijn die Taco al kende van 2 jaar geleden toen hij ook in Australie was!
Bizar gewoon hoe klein de wereld soms is.
In dezelfde stad, in hetzelfde hostel en dezelfde kamer!
Rory en John, hahaha wat een gasten.
Goon drinken for life totdat je er letterlijk bij neervalt.
Iedereen zo zijn talenten en ambities denk ik dan maar;)
Voor de mensen die niet weten wat goon is; goon is de meest goedkope wijn in kartonnen pakken.
De 4 liter pakken gaan er doorheen als limonade bij de meeste backpackers.
Het word goon komt van de aboriginals vandaan, het woord goon betekend voor hun kussen.
In de kartonnen doos zit de wijn in een aluminium verpakking wat bol staat van de wijn.
In hun ogen blijkbaar dus ook prima te gebruiken als kussen.
Mensen die goon drinken, drinken veel goon, heeeeel veel goon, dat resulteerd in dronken mensen en dronken mensen snurken.
Nu hadden wij het geluk dat onze Ierse kamergenoot John snurkte als een boomzaag.
NIET NORMAAL! Wat een geluid...
Elke nacht...
Het hostel was verder prima maar aangezien het ons $400,- per week kostte vonden we het tijd om op zoek te gaan naar iets anders.
Mijn eerste "baantje" was voor het goede doel.
Een 10 urige werkdag waar je alleen mag staan met een collectebus op de gestrekte hand palm van je ene hand en je andere hand op je rug waarbij je enige zin was "save the environment Sir/Madam"
40% van de omzet mocht je zelf houden, een bedrag voor mij van 60$.
NOOIT meer. Wat een doffe maar dan ook doffe ellende.
Eerste en laatste werkdag daar dus;)
Toen kwam ik terecht bij een ander charity, CCWA, Conservation Counsil of Western Australia.
Een soort Greenpace van de west coast van Australie.
Hier ontmoette ik Claudi, een meisje waar we via haar vriend in een huis konden in Kensington voor weinig geld.
Een eigen kamer voor ons tweetjes, een mooie achtertuin en dat voor $200,- per week.
Je eigen plek hebben is dus 2x goedkoper dan een hostel met 2 andere mensen waaronder 1 snurkende Ier;)
Helaas hadden we te vroeg gejuicht...
Het huis was eerlijk gezegd een ranzige bedoeling.
Schoonmaken kennden ze schijnbaar niet, een lekkende kraan waarbij we hebben uitgerekend dat het 500.000 (!!!!) liter water per jaar verbruikt doordat het niet gemaakt wordt en als klap op de vuurpijl...
KAKKERLAKKEN...
Juist.. welkom in Australie ;)
Kakkerlakken all over the place hier.
In de keuken werkelijk overal; in de keukenkastjes, in alle kieren en gaten, achter eten, achter de koelkast etc.
Ook in onze slaapkamer kwamen we tot de leuke ontdekking dat ze hier ook zaten. Gezellig;)
Na een weekend poetsen zodat de badkuip van letterlijk grijs naar redelijk wit ging, ik de kakkerlakken had opgezogen met de stofzuiger, was het weer een beetje woonbaar.
Helaas kwamen de kakkerlakken nu echt te voorschijn.
Na een paar weken hier gezeten te hebben vonden we het tijd voor iets anders.
Ranzige bedoeling aju paraplu!
We waren uitgekozen tot de gelukkige mede bewoners van 21/175 Hay Street!!!
Een appartement die we alleen deelden met de eigenaar die er bijna nooit is omdat hij in de mijnen werkt en een chinees meisje Janny die 24/7 in dr kamer zit of aan het shoppen is.
Op de eerste verdieping van het appartementen complex is er een sauna, pooltafel, gym en een buiten zwembad.
NICE!!
Na een flinke poetsbeurt van Clau en het was geen ranzige bedoeling meer maar een super mooi apparement :)!!
In ieder geval dikke punten gescoort bij de eigenaar want die wist niet wat hij zag toen hij thuis kwam;)
Bij de CCWA nam ik ontslag omdat ik meest slechte fundraiser was en me behoorlijk schuldig voelde over het feit dat ik bij een goed doel werkte maar hun alleen maar geld kostte.
Na dagen en dagen heel wat solliciteren werd ik enthousiast gesmst door John, de manager, of ik kon langs komen voor een sollicitatiegesprek bij de Coffeecode.
De Coffeecode is een luch/koffie “restaurantje” tegen over het ziekenhuis Queen Elisabeth 2 medical centre.
Naast de Coffeecode word momenteel een gloednieuw kinderziekenhuis gebouwd waardoor onze vaste gasten over het algemeen veel bouwvakkers, doktoren, verpleegers en bezoekers of patienten zijn.
Het is een super leuk tentje waar heerlijke homemade gerechten gemaakt worden, de barista’s heerlijke koffie maken, de sfeer en de collegas erg leuk zijn.
Het halve team van de Coffeecode bestaat uit Italianen, wat over het algemeen niet echt collegiaal is omdat ze vaak Italiaans praten en ik dat nou net niet kan spreken of begrijpen ;)
Eerst was de band tussen mij en een van de serveersters niet echt goed omdat ik naast 1 ander meisje de enige niet Italiaanse serveerster ben, het was duidelijk dat ze me niet mocht wat resulteerde dat ik het niet altijd even naar mijn zin had op mijn nieuwe werk.
Nu nadat ik Laura, een ander Italiaans meisje volledig heb vervangen gaat het super goed tussen ons en is dat in de rest van de tent ook te merken :)
Nu ik al 3 maanden op 1 plek zit zie ik natuurlijk niet veel nieuwe omgevingen etc maar het leuke is dat je op deze manier echt de Australiers en hun gewoontes leert kennen.
Zo hier een lijstje van rare en tegelijkertijd zeer populaire eetgewoontes van de Aussies:
- Chips and gravy (Friet zwemmend in jus...)
- Chips and vinegar (Friet met azijn...ik trek alleen al bij de gedachte ervan een zuur gezicht)
- Lays chips met vinegar (helaas uit ervaring weten Taco en ik hoe vies deze chips zijn)
- Flatwhite of te wel koffie verkeerd samen met een latte word hier eigenlijk alleen maar gedronken. Longblack, een normale koffie die wij in Nederland kennen wordt maar door een enkeling gedronken.
- Muffins, lekker zou je denken maar dan warm of/en met een dikke laag boter erop..
Vooral de eerste 2 moet ik zelf persoonlijk absoluut niet aan denken but they love it ;)
Over eetgewoontes gesproken, ik heb Taco voor het eerst in Australie Nederlandse rolmops laten proeven! Ik vond ze zelf ook niet echt lekker maar toch grappig.
Ook een typisch Australisch iets is “mate” en “no worries” zeggen, vooral bij mijn leidinggevende John is het eerste woord favoriet.
Op werk maak je soms leuke en minder leuke dingen mee omdat je toch in een ziekenhuis omgeving zit. Het leuke is dat er af en toe babies op de tafels zitten te brabbelen maar soms zie je ook mensen huilen, verdrietig zijn. Een paar weken geleden was er een grote familie die in een kring zaten en elkaars handen vast hadden waarbij de tranen over hun wangen rolde.
Zelf krijg je dan wel een grote brok in je keel.
Nog meer leuke dingen zijn dat redelijk veel gasten soms wel 2 tot 3 keer per dag langs komen!
Daardoor weet ik veel namen van de mensen die een take away bestellingen hebben omdat wij met namen werken, een soort starbucks concept. Zo kennen Valeria (collegaatje) en ik van veel vaste gasten hun bestelling.
Af en toe zitten de bouwvakkers weer te geinen door hun hand op te steken als ik een naam roep terwijl ze het niet zijn of door zichzelf Batman te noemen.
Naast de Coffeecode heb ik een ander baantje erbij kunnen krijgen omdat ik anders te weinig uren zou maken.
Mijn tweede baantje is meestal in het weekend bij het Domain Stadium, een sport stadion waar football wordt gespeeld en het vaak rete druk is.
Ik sta daar achter de bar of achter de warmhoudplaten waar het eten op ligt.
Dit is veel massaler dan bij de Coffeecode maar omdat ik nu 3x in dezelfde zaal heb gewerkt met bijna dezelfde mensen bouw je een leuke band op met je leidinggevende en collega’s.
Bij het stadion wordt er na elke dienst enorm veel eten weggegooid, maar dan ook echt in grote hoeveelheden.
Aangezien ik dit absurt vind en het personeel eten mag meenemen maar het niet toegestaan is het stadion te verlaten met het eten doe ik zoveel mogelijk eten in een plastic zak, vorige week een vuilnis zak, zodat als ik dakloze mensen tegen kom ik ze eten kan geven :)
Vorige week had ik iets te fanatiek ingeslagen met cheese burgers, hotdogs, fish&chips en chocolade taartjes waardoor mijn vuilniszak behoorlijk zwaar was en ik uiteindelijk na een dubbele dienst als een kerstman naar huis toe moest lopen omdat er geen bussen meer reden.
En helaas pindakaas niemand kunnen vinden.
Op werk verklaren ze me voor gek maar ik vind het belachelijk dat lekker eten en vooral de hoeveelheid eten zo hatsaflats worden weggegooid als ik weet dat er veel mensen dakloos zijn en hoogstwaarschijnlijk wel een cheese burgertje lusten ;)
Over eten gesproken!!!
Vorige week kreeg ik een groot pakket vol geplakt met stickers uit Nederland van papa, mama, leo en eef!!!
Een verwen pakket ten top!! Stroopwafels, boterkoeken, japanse notenmix, hagelslag, pindakaas, pistache noten, bobotie, croissaintjes, een tijdschrift voor zowel Taco als mij, een heerlijk interessant boek over de tweede wereld oorlog, een super mooie ketting van eef, leuke houten figuurtjes van lychee, heerlijk ruikende zwitsal creme en lieve kaartjes!
En niet te vergeten het Nederlandse vlaggetje!
Een super leuke en veelste gekke verrassing van thuis <3
Wordt vervolgd!! :):)
Kusjes vanuit de andere kant van de wereld <3!
Aangezien ik zin om te schrijven heb en het de hoogste tijd werd gaan we maar eens even de hersenen kraken wat ik allemaal gezien en beleeft heb op een manier zodat jullie het ook nog snappen;)
Mama vroeg 2 weken geleden hoe het met mijn blog ging, mijn antwoord was: "zo'n creatie kost tijd" hahaha.
Part 1 aangezien het misschien teveel van het goede wordt;)
Clau zit alweer 4 maanden Down Under, wat vliegt de tijd!
Van het ongelofelijk mooie Tasmanie en het bruisende Melbourne besloten we naar de West coast te gaan: Perth!
De beloofde stad van de vele zonnestralen, de hoge tempraturen, veel werkgelegenheid en de hoge salarissen.
Toch zei iedereen in de East Coast, het is er ongelofelijk duur, maaaaar je verdiend ook super veel.
Conclusie na 3 maanden hier...BULLSHIT;)
Salarissen zijn precies hetzelfde en het is hier net zo (belachelijk) duur als in de rest van Australie ;)
Maar goed, terug naar onze eerst dag/nacht in Perth.
Iets wat ruim 3 maanden geleden is maar ik me nog al te goed herinner;)
Vol verwachting zaten we dan in het vliegtuig!!
Het tijdverschil tussen Melbourne en Perth is 4 uur, hierdoor leek het nog vroeg maar we zaten nog in onze East Coast ritme.
We kwamen aan, lekker warm ookal was het volle bak avond.
Ik had gigantische honger van de reis omdat we nauwlijks eten hadden en ik niet kon slapen, jaja Clau die niet kon slapen, was voor mij ook verassend;) hihihi
Wij maar in de automaat iets gekocht omdat alles al dicht zat op het vliegveld en uiteindelijk een taxi gepakt naar ons hostel Billabong.
Billabong heeft een buiten zwembad, gratis breakfast elke dag, had hele goede recensies en was net zo duur als de rest van de hostels, dikke prima dus!
Aangezien we nog steeds super honger hadden dropte we onze spullen (volkverhuizing;)) en besloten we verderop naar de mac te gaan.
Tijd voor een lekkere vette hap!
Het was ondertussen al s nachts en aangezien het zaterdagavond was ging half Perth het uitgaansleven maar eens opzoeken.
We kwamen bij de ingang van de mac waar een tonnetje dikke jongen bewusteloos op de grond lag.
Een paar jongens die er omheen stonden zaten te discussieren wat ze moesten doen.
Aangezien ik een knappe prestatie heb geleverd door welgeteld 6 jaar over het CIOS te doen heb ik zo'n beetje 6 jaar ervaring met EHBO, buiten het feit dat ik natuurlijk mijn eigen gezellige insulten kan hebben, wel handig als je dan kunt uitleggen wat to do als iemand KO gaat;)
Na mijn geweldige tips gingen we naar binnen aangezien de jongens een ambulance aan het bellen waren.
Een paar minuten later zaten we rustig aan ons lekker maaltje, all over the place 16 jarigen...!
En hoe... good lord.... wat een verschrikking.
Alsof ik midden in de serie my big fat gypsy wedding was beland.
Om een idee voor jullie te schetsen, de jongens zagen eruit alsof ze pimps waren met de meest foute kleding aan en de meiden, tsja niet heel veel stof, rokjes dat je nog net niet hun poes kon zien, topjes/bh's waar hun tieten half uit vielen en naaldhakken waar ze op liepen alsof ze een pasgeboren kalfje waren.
Alles was nep; haar extensions, nep nagels, gevlekte bruine benen van het spray tannen en nep wimepers die tot hun wenkbrauwen reikten.
En om maar niet over de 20 lagen make up laag te spreken.
16 jarigen... good lord.. waar gaat het met de wereld heen:p
Spanning en sensatie ten top, want wat een mensen kwamen we tegen;)
Genoeg over de mac, wat Taac en ik in ieder geval dachten: WAAR ZIJN WE BELAND?!
Welkom in Perth...
Hahahha een leuke eerste avond/nacht dus;)
Terug in het hostel en onze 4 persoons kamer gingen we lekker slapen.
Althans.. dat dachten we ;)
Na een paar uur kwamen er 2 Ierse jongens binnen gestormd.
Iedereen die Ieren kent weet hoeveel ze zuipen en lawaai maken.
Maar het grappige was dat een van de Ierse jongens iemand bleek te zijn die Taco al kende van 2 jaar geleden toen hij ook in Australie was!
Bizar gewoon hoe klein de wereld soms is.
In dezelfde stad, in hetzelfde hostel en dezelfde kamer!
Rory en John, hahaha wat een gasten.
Goon drinken for life totdat je er letterlijk bij neervalt.
Iedereen zo zijn talenten en ambities denk ik dan maar;)
Voor de mensen die niet weten wat goon is; goon is de meest goedkope wijn in kartonnen pakken.
De 4 liter pakken gaan er doorheen als limonade bij de meeste backpackers.
Het word goon komt van de aboriginals vandaan, het woord goon betekend voor hun kussen.
In de kartonnen doos zit de wijn in een aluminium verpakking wat bol staat van de wijn.
In hun ogen blijkbaar dus ook prima te gebruiken als kussen.
Mensen die goon drinken, drinken veel goon, heeeeel veel goon, dat resulteerd in dronken mensen en dronken mensen snurken.
Nu hadden wij het geluk dat onze Ierse kamergenoot John snurkte als een boomzaag.
NIET NORMAAL! Wat een geluid...
Elke nacht...
Het hostel was verder prima maar aangezien het ons $400,- per week kostte vonden we het tijd om op zoek te gaan naar iets anders.
Mijn eerste "baantje" was voor het goede doel.
Een 10 urige werkdag waar je alleen mag staan met een collectebus op de gestrekte hand palm van je ene hand en je andere hand op je rug waarbij je enige zin was "save the environment Sir/Madam"
40% van de omzet mocht je zelf houden, een bedrag voor mij van 60$.
NOOIT meer. Wat een doffe maar dan ook doffe ellende.
Eerste en laatste werkdag daar dus;)
Toen kwam ik terecht bij een ander charity, CCWA, Conservation Counsil of Western Australia.
Een soort Greenpace van de west coast van Australie.
Hier ontmoette ik Claudi, een meisje waar we via haar vriend in een huis konden in Kensington voor weinig geld.
Een eigen kamer voor ons tweetjes, een mooie achtertuin en dat voor $200,- per week.
Je eigen plek hebben is dus 2x goedkoper dan een hostel met 2 andere mensen waaronder 1 snurkende Ier;)
Helaas hadden we te vroeg gejuicht...
Het huis was eerlijk gezegd een ranzige bedoeling.
Schoonmaken kennden ze schijnbaar niet, een lekkende kraan waarbij we hebben uitgerekend dat het 500.000 (!!!!) liter water per jaar verbruikt doordat het niet gemaakt wordt en als klap op de vuurpijl...
KAKKERLAKKEN...
Juist.. welkom in Australie ;)
Kakkerlakken all over the place hier.
In de keuken werkelijk overal; in de keukenkastjes, in alle kieren en gaten, achter eten, achter de koelkast etc.
Ook in onze slaapkamer kwamen we tot de leuke ontdekking dat ze hier ook zaten. Gezellig;)
Na een weekend poetsen zodat de badkuip van letterlijk grijs naar redelijk wit ging, ik de kakkerlakken had opgezogen met de stofzuiger, was het weer een beetje woonbaar.
Helaas kwamen de kakkerlakken nu echt te voorschijn.
Na een paar weken hier gezeten te hebben vonden we het tijd voor iets anders.
Ranzige bedoeling aju paraplu!
We waren uitgekozen tot de gelukkige mede bewoners van 21/175 Hay Street!!!
Een appartement die we alleen deelden met de eigenaar die er bijna nooit is omdat hij in de mijnen werkt en een chinees meisje Janny die 24/7 in dr kamer zit of aan het shoppen is.
Op de eerste verdieping van het appartementen complex is er een sauna, pooltafel, gym en een buiten zwembad.
NICE!!
Na een flinke poetsbeurt van Clau en het was geen ranzige bedoeling meer maar een super mooi apparement :)!!
In ieder geval dikke punten gescoort bij de eigenaar want die wist niet wat hij zag toen hij thuis kwam;)
Bij de CCWA nam ik ontslag omdat ik meest slechte fundraiser was en me behoorlijk schuldig voelde over het feit dat ik bij een goed doel werkte maar hun alleen maar geld kostte.
Na dagen en dagen heel wat solliciteren werd ik enthousiast gesmst door John, de manager, of ik kon langs komen voor een sollicitatiegesprek bij de Coffeecode.
De Coffeecode is een luch/koffie “restaurantje” tegen over het ziekenhuis Queen Elisabeth 2 medical centre.
Naast de Coffeecode word momenteel een gloednieuw kinderziekenhuis gebouwd waardoor onze vaste gasten over het algemeen veel bouwvakkers, doktoren, verpleegers en bezoekers of patienten zijn.
Het is een super leuk tentje waar heerlijke homemade gerechten gemaakt worden, de barista’s heerlijke koffie maken, de sfeer en de collegas erg leuk zijn.
Het halve team van de Coffeecode bestaat uit Italianen, wat over het algemeen niet echt collegiaal is omdat ze vaak Italiaans praten en ik dat nou net niet kan spreken of begrijpen ;)
Eerst was de band tussen mij en een van de serveersters niet echt goed omdat ik naast 1 ander meisje de enige niet Italiaanse serveerster ben, het was duidelijk dat ze me niet mocht wat resulteerde dat ik het niet altijd even naar mijn zin had op mijn nieuwe werk.
Nu nadat ik Laura, een ander Italiaans meisje volledig heb vervangen gaat het super goed tussen ons en is dat in de rest van de tent ook te merken :)
Nu ik al 3 maanden op 1 plek zit zie ik natuurlijk niet veel nieuwe omgevingen etc maar het leuke is dat je op deze manier echt de Australiers en hun gewoontes leert kennen.
Zo hier een lijstje van rare en tegelijkertijd zeer populaire eetgewoontes van de Aussies:
- Chips and gravy (Friet zwemmend in jus...)
- Chips and vinegar (Friet met azijn...ik trek alleen al bij de gedachte ervan een zuur gezicht)
- Lays chips met vinegar (helaas uit ervaring weten Taco en ik hoe vies deze chips zijn)
- Flatwhite of te wel koffie verkeerd samen met een latte word hier eigenlijk alleen maar gedronken. Longblack, een normale koffie die wij in Nederland kennen wordt maar door een enkeling gedronken.
- Muffins, lekker zou je denken maar dan warm of/en met een dikke laag boter erop..
Vooral de eerste 2 moet ik zelf persoonlijk absoluut niet aan denken but they love it ;)
Over eetgewoontes gesproken, ik heb Taco voor het eerst in Australie Nederlandse rolmops laten proeven! Ik vond ze zelf ook niet echt lekker maar toch grappig.
Ook een typisch Australisch iets is “mate” en “no worries” zeggen, vooral bij mijn leidinggevende John is het eerste woord favoriet.
Op werk maak je soms leuke en minder leuke dingen mee omdat je toch in een ziekenhuis omgeving zit. Het leuke is dat er af en toe babies op de tafels zitten te brabbelen maar soms zie je ook mensen huilen, verdrietig zijn. Een paar weken geleden was er een grote familie die in een kring zaten en elkaars handen vast hadden waarbij de tranen over hun wangen rolde.
Zelf krijg je dan wel een grote brok in je keel.
Nog meer leuke dingen zijn dat redelijk veel gasten soms wel 2 tot 3 keer per dag langs komen!
Daardoor weet ik veel namen van de mensen die een take away bestellingen hebben omdat wij met namen werken, een soort starbucks concept. Zo kennen Valeria (collegaatje) en ik van veel vaste gasten hun bestelling.
Af en toe zitten de bouwvakkers weer te geinen door hun hand op te steken als ik een naam roep terwijl ze het niet zijn of door zichzelf Batman te noemen.
Naast de Coffeecode heb ik een ander baantje erbij kunnen krijgen omdat ik anders te weinig uren zou maken.
Mijn tweede baantje is meestal in het weekend bij het Domain Stadium, een sport stadion waar football wordt gespeeld en het vaak rete druk is.
Ik sta daar achter de bar of achter de warmhoudplaten waar het eten op ligt.
Dit is veel massaler dan bij de Coffeecode maar omdat ik nu 3x in dezelfde zaal heb gewerkt met bijna dezelfde mensen bouw je een leuke band op met je leidinggevende en collega’s.
Bij het stadion wordt er na elke dienst enorm veel eten weggegooid, maar dan ook echt in grote hoeveelheden.
Aangezien ik dit absurt vind en het personeel eten mag meenemen maar het niet toegestaan is het stadion te verlaten met het eten doe ik zoveel mogelijk eten in een plastic zak, vorige week een vuilnis zak, zodat als ik dakloze mensen tegen kom ik ze eten kan geven :)
Vorige week had ik iets te fanatiek ingeslagen met cheese burgers, hotdogs, fish&chips en chocolade taartjes waardoor mijn vuilniszak behoorlijk zwaar was en ik uiteindelijk na een dubbele dienst als een kerstman naar huis toe moest lopen omdat er geen bussen meer reden.
En helaas pindakaas niemand kunnen vinden.
Op werk verklaren ze me voor gek maar ik vind het belachelijk dat lekker eten en vooral de hoeveelheid eten zo hatsaflats worden weggegooid als ik weet dat er veel mensen dakloos zijn en hoogstwaarschijnlijk wel een cheese burgertje lusten ;)
Over eten gesproken!!!
Vorige week kreeg ik een groot pakket vol geplakt met stickers uit Nederland van papa, mama, leo en eef!!!
Een verwen pakket ten top!! Stroopwafels, boterkoeken, japanse notenmix, hagelslag, pindakaas, pistache noten, bobotie, croissaintjes, een tijdschrift voor zowel Taco als mij, een heerlijk interessant boek over de tweede wereld oorlog, een super mooie ketting van eef, leuke houten figuurtjes van lychee, heerlijk ruikende zwitsal creme en lieve kaartjes!
En niet te vergeten het Nederlandse vlaggetje!
Een super leuke en veelste gekke verrassing van thuis <3
Wordt vervolgd!! :):)
Kusjes vanuit de andere kant van de wereld <3!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
